ویروس HPV که به انگلیسی( Human Papilloma Virus )پاپیلومای انسانی نامیده می‌شود، شایع‌ترین ویروس مقاربتی (جنسی) می‌باشد که متشکل از 200 ویروس مرتبط است. حدود 40 مورد از آنها از طریق تماس مستقیم جنسی واژینال، رابطه مقعدی یا رابطه دهانی با فردی که این ویروس را دارد منتقل می‌شوند . اما چرا ابتلا به این ویروس می تواند باعث دردسرهای بسیاری برای مردان و زنان شود؟! آیا می توان از ابتلا به این ویروس جلوگیری نمود و یا در صورت ابتلا چگونه می توان اثرات جانبی آن را کنترل و یا خنثی نمود؟؟ اگر به دنبال جواب این سوال ها هستید در ادامه این مقاله با ما همراه باشید.

HPV دقیقا چیست؟

عوامل میکروبی بسیاری از جمله ویروس‌ها، باکتری‌ها و قارچ‌ها می‌توانند از راه‌های مختلف، منتقل شده و باعث عفونت واژن و سایر نواحی دستگاه تناسلی شوند. در این بین گروهی از ویروس‌ها در سراسر دنیا بسیار رایج هستند و می‌توانند هرکسی را آلوده کنند.اچ پی وی معمولاً بی‌خطر است و خود به خود درمان می‌شود، اما برخی از انواع آن ممکن است به بروز زگیل تناسلی یا سرطان منجر شود.

در میان همه انواع اچ پی وی، تقریباً ۴۰ نوع آن‌ می‌توانند در بانوان در ناحیه تناسلی، فرج، واژن و دهانه رحم و در آقایان در آلت تناسلی و بیضه‌ها پدیدار شوند. همچنین این ویروس می‌تواند قسمت داخلی مقعد، مقعد، دهان و گلو را هم در زنان و هم در مردان، دچار بیماری کند. این نوع از ویروس‌های HPV غالباً طی تماس جنسی منتقل می‌شوند. سایر انواع ‌HPV باعث ایجاد زگیل‌های معمولی روی دست‌ها و نیز زگیل کف پا می‌شوند، اما از طریق رابطه جنسی منتقل نمی‌شوند.

انواع ویروس HPV

ویروس HPV به دو گروه کم‌خطر و پرخطر تقسیم می‌شود.

HPV های کم‌خطر یا خفیف عمدتاً هیچ بیماری ایجاد نمی‌کنند. با این حال، چند نوع HPV کم خطر می‌تواند باعث ایجاد زگیل در ناحیه تناسلی، زگیل مقعد، زگیل دهانی یا زگیل گلو شود.

HPV های پرخطر می‌توانند باعث ایجاد چندین نوع سرطان شوند. حدود 14 نوع HPV پرخطر از جمله 16، 18، 31، 33، 35، 39، 45، 51، 52، 56، 58، 59، 66 و 68 وجود دارد. دو مورد از آنها، یعنی HPV16 و HPV18، مسئول اکثر سرطان‌های مرتبط با HPV هستند.

همانطور که گفته شد، ویروس اچ پی وی، عفونتی شایع است. تقریباً همه افراد فعال از نظر جنسی در عرض چند ماه تا چند سال پس از شروع فعالیت جنسی به HPV آلوده می‌شوند. حدود نیمی از این عفونت‌ها از نوع پرخطر ویروس HPV هستند. ویروس اچ پی وی می‌تواند هم مردان و هم زنان را مبتلا نماید و در نهایت منجر به بیماری و سرطان شود. البته باید گفت که همه عفونت‌های HPV باعث سرطان نمی‌شوند.

سیستم ایمنی بدن شما معمولا عفونت‌های HPV را کنترل می‌کند تا باعث سرطان نشوند. عفونت‌های پرخطر ویروس HPV اگر ادامه ‌یابند، می‌توانند باعث سرطان، از جمله سرطان دهانه رحم در زنان شوند. زیرا گاهی اوقات عفونت‌های HPV با موفقیت توسط سیستم ایمنی کنترل نمی‌شوند. زمانی که عفونت پرخطر HPV برای سال‌ها ادامه یابد، می‌تواند منجر به تغییرات سلولی شود که در صورت عدم درمان، ممکن است در طول زمان بدتر شده و به سرطان تبدیل شود.

راه‌های انتقال HPV چگونه است؟

عفونت HPV زمانی رخ می‌دهد که ویروس از طریق برش، خراش یا پارگی کوچکی در پوست شما وارد بدنتان شود. این ویروس به طور عمده از راه تماس پوستی منتقل می‌شود.

عفونت‌های HPV تناسلی از طریق مقاربت، رابطه‌ٔ مقعدی و سایر تماس‌های پوستی در ناحیه‌ٔ تناسلی انتقال می‌یابد. بعضی از عفونت‌های HPV که منجر به بروز ضایعاتی در دهان یا دستگاه تنفسی فوقانی می‌شوند، ناشی از آمیزش دهانی هستند.

اگر باردارید و به زگیل تناسلی مبتلا هستید، ممکن است عفونت را به نوزادتان هم انتقال دهید. در موارد نادر، عفونت می‌تواند سبب ایجاد توده‌هایی غیرسرطانی در حنجره‌ٔ نوزاد شود.

زگیل‌ها مسری هستند و بر اثر تماس مستقیم منتقل می‌شوند؛ همچنین اگر کسی چیزی را لمس کند که با زگیل تماس داشته، عفونت به او هم منتقل می‌شود.

چه گروه هایی ریسک بالاتری برای ابتلا به HPV دارند؟

انتقال بیماری HPV می‌تواند از راه‌های گوناگونی صورت گیرد. اگر مشکوک به این ویروس هستید، موارد زیر را بخوانید که بدانید در معرض ابتلا به این بیماری بوده‌اید یا خیر. راه های انتقال HPV عبارتند از:

رابطه جنسی واژینال و مقعدی: از اصلی‌ترین راه‌های انتقال HPV رابطه واژینال و مقعدی است.
رابطه دهانی: انجام رابطه جنسی اورال یا دهانی می‌تواند باعث انتقال ویروس HPV شود.
تماس پوست با پوست: رابطه جنسی بدون دخول نیز می‌تواند ریسک ابتلا به اچ پی وی را افزایش دهد. زمانی که تماس پوست با پوست در نواحی تناسلی رخ می‌دهد، زگیل تناسلی می‌تواند به راحتی به شریک جنسی منتقل شود.
اپیلاسیون: درصورت استفاده از وسایل افراد مبتلا به ویروس HPV و عدم ضدعفونی، امکان انتقال بیماری از طریق اپیلاسیون وجود دارد.
تیغ اصلاح: درصورتی که از تیغ شخص مبتلا در نواحی تناسلی استفاده شود، مخصوصا زمانی که زخم ایجاد شود، احتمال انتقال HPV وجود دارد.
انتقال از مادر به جنین: ویروس HPV از مادر به جنین منتقل می‌شود.

لازم به ذکر است سرایت اچ پی وی از طریق غیر جنسی همانند بوسیدن، دست دادن، استخر و این قبیل موارد ثابت نشده است.

ویروس اچ پی وی در مردان :

ویروس اچ پی وی در مردان هم منجر به بروز زگیل تناسلی می‌شود. همچنین برخی از گونه‌های این ویروس می‌تواند خطر ابتلا به سرطان‌های دستگاه تناسلی را افزایش دهد، اگرچه این سرطان ها خیلی شایع نیستند. خطر ابتلا به سرطان مقعد در مردان همجنس گرا و دوجنسه فعال از نظر جنسی 17 برابر بیشتر از مردانی است که فقط با زنان رابطه جنسی دارند. مردانی که HIV ( ویروس نقص ایمنی انسانی) دارند نیز در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این سرطان هستند. بیشتر سرطان‌هایی که در پشت گلو، از جمله در پایه زبان و در لوزه‌ها یافت می شوند، مربوط به HPV هستند. در واقع، اینها شایع ترین سرطان‌های مرتبط با ویروس پاپیلومای انسانی هستند که در مردان یافت می‌شوند.

ویروس اچ پی وی در زنان:

با اینکه احتمال ابتلای زنان به انواع کم خطر این ویروس که خود به خود از بین می‌رود وجود دارد، اما بطور کلی زنان در برابر ویرو HPVاز مردان آسیب‌پذیر ترند و احتمال بروز سرطان در آنان بیشتر است. اگر خانمی در ناحیه واژن زائده‌های زگیل مشاهده کند، باید در اولین فرصت به پزشک متخصص مراجعه کند تا آزمایشات و بررسی‌های لازم انجام شود. در بسیاری از افراد، سیستم ایمنی ویروس اچ پی وی را شکست می دهد. با این حال، اگر سیستم ایمنی نتواند این کار را انجام دهد، سلول ها می توانند در بدن باقی بمانند و به رشد خود ادامه دهند. با گذشت زمان، این می‌تواند منجر به سرطان شود.

چگونه می‌توانیم از ابتلا به ویروس HPV جلوگیری کنیم؟

راه‌های متفاوتی وجود دارد برای جلوگیری از ابتلا به اچ پی وی که به طور خلاصه به آنها اشاره می‌کنیم:

پرهیز از داشتن شرکای جنسی متعدد
استفاده از کاندوم
تزریق واکسن HPV (واکسن گارداسیل یا واکسن سرواریکس)
دست نزدن و عدم خاراندن زگیل‌ها
انجام غربالگری دوره‌ای
عدم استفاده از دخانیات
عدم استفاده طولانی مدت از قرص ضد بارداری

جهت خرید کاندوم کلاسیک آلوئه ورا کدکس با قیمت عمده کلیک کنید

در خصوص واکسن اچ پی وی که درحال حاضر بهترین روش پیشگیری از ابتلا به اچ پی وی است باید گفت که به گزارش سازمان جهانی بهداشت (WHO)، در حال حاضر شش واکسن HPV دارای مجوز وجود دارند، این واکسن‌ها شامل سه واکسن دو ظرفیتی، دو واکسن چهار ظرفیتی و یک واکسن غیرتهاجمی هستند. هدف اصلی این واکسن‌ها گروه‌های سنی بین 9 تا 14 ساله بوده و برای تمام این واکسن‌ها، برنامه واکسیناسیون به سن دریافت کننده واکسن بستگی دارد. توجه داشته باشید حداقل 2 دوز و در صورت امکان 3 دوز برای افرادی که به یک بیماری زمینه‌ای و یا به HIV مبتلا هستند ضروری است.

سه واکسن خارجی سرواریکس، گارداسیل و گارداسیل ۹ (Cervarix, Gardasil, Gardasil-9) از شخص در مقابل HPV محافظت می‌کنند. واکسن گارداسیل هر چند وقت یک‌بار در ایران موجود می‌شود. گارداسیل به صورت 4 ظرفیتی و 9 ظرفیتی تولید شده است. سویه‌هایی که گارداسیل 4 ظرفیتی تحت پوشش قرار می‌دهد عبارتند از 6، 11، 16 و 18 که برای پیشگیری از سرطان‌های دهانه رحم، رحم، مقعد، سرطان بخش خارجی آلت تناسلی و زگیل‌های تناسلی مؤثر است.

واکسن ایرانی پاپیلوگارد (Papilloguard) با توجه به سن شما و بعد از دو تا سه‌بار تزریق، بیشتر در مقابل دو نوع از خطرناک‌ترین سویه‌های این ویروس یعنی ۱۶ و ۱۸ از شما محافظت می‌کند. فراموش نکنید بعد از چند سال باید یک تزریق یادآور نیز داشته باشید. اگر از واکسن پاپیلوگارد استفاده کرده‌اید و سه دوز از آن را دریافت کرده‌اید، هشت سال بعد باید دوز یادآور را بزنید. در بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته، این واکسن برای دختران و پسران از سن بسیار کم، یعنی از ۹ تا 13 سالگی و نهایتاً تا ۲۶ سالگی در دسترس است. البته کارآیی واکسن گارداسیل ۹، برای زنان تا سن ۴۵ سالگی نیز به اثبات رسیده است. در هر حال هرچه هنگام دریافت واکسن جوان‌تر باشید، نتیجه آن بهتر است. در سنین پایین افراد در معرض خطر آلودگی کمتری بوده‌اند و به علاوه سیستم ایمنی بدن‌شان نیز معمولاً واکنش مؤثرتری نشان می‌دهد.

کسب نتایج رضایت‌بخش از واکسن HPV در بزرگسالی به شرایط فعلی‌تان بستگی دارد. پس بهتر است با پزشک‌تان مشورت کنید و شرح حال و تاریخچه کامل پزشکی و جسمی‌تان را برایش شرح دهید تا با مشورت او تصمیم بگیرید که تزریق واکسن برای شما مفید است یا خیر.

جهت خردی کاندوم خاردار اورز مدل Titan Beat به صورت عمده کلیک کنید

چطور بفهمیم که به HPV مبتلا هستیم؟

ویروس HPV به دو روش قدیمی (سنتی) و جدید (مدرن) شناسایی می‌شوند. روش سنتی رایج برای تشخیص ویروس HPV مناسب نیستند. با پیشرفت علم، روش‌های جدید و موثر شناسایی و در حال حاضر انجام می‌شود. به طور خلاصه انواع روش تشخیص ویروس HPV به شرح زیر است:

آزمایش های مولکولی
آزمایش پاپ اسمیر
بیوپسی
کولپوسکوپی
معاینه لگن و مقعدیب

بیشتر افراد مبتلا به HPV نمی‌دانند به این عفونت دچارند، چون هیچ‌وقت علامت یا مشکلی بابت این عفونت نداشته‌اند. برخی از افراد زمانی متوجه می‌شوند به HPV مبتلا شده‌اند که به زگیل تناسلی دچار می‌شوند. زنان هم ممکن است زمانی متوجه شوند به HPV مبتلا شده‌اند که از آزمایش پاپ اسمیر (در غربالگری سرطان دهانه رحم) نتیجه غیر طبیعی دریافت کنند. برخی از افراد هم ممکن است زمانی متوجه HPV شوند که به مشکلی جدی‌تر مثل سرطان دچار شده باشند.

چگونه می توان HPV را درمان کرد؟

ویروس HPV با زگیل‌های تناسلی قابل مشاهده، ممکن است پس از چند سال بدون درمان نیز بهبود یابند (درمان خود به خود زگیل تناسلی)، ولی ویروس این زگیل همچنان در بدن باقیمانده و پس از طی مدتی مجدداً بازمی‌گردد. بنابراین هدف از درمان، کنترل علائم بیماری و جلوگیری از انتقال آن به دیگران است. روش‌های درمان زگیل تناسلی مردان و درمان زگیل تناسلی زنان تفاوت چندانی با یکدیگر ندارند و هر دو باید با توجه به اندازه و محل دقیق زگیل‌ها یکی از درمان‌های رایج را انتخاب کنند. به طور خلاصه روش‌های درمان ویروس HPV که منجر به زگیل شده است به شرح زیر است:

درمان زگیل با لیزر: این روش برای از بین بردن زگیل‌های تکی یا خوشه‌ای بسیار کاربردی است.
کرایوتراپی یا فریز کردن زگیل: با استفاده از ماده شیمیایی مخصوص، زگیل، منجمد شده و از بین خواهد رفت. اما برخی افراد پس از این روش، تجربه بازگشت زگیل را داشته‌اند.
سوزاندن یا الکتروکوتر: این روش که یک روش جراحی معمولی است، برای از بین بردن زائده‌های گوشتی و نرم کاربرد دارد.
عمل جراحی زگیل تناسلی: جراحی زگیل اغلب برای زائده‌هایی که روی پوست قرار دارند کاربردی است. اگر زگیل داخل واژن یا مقعد دارید توصیه می‌شود از لیزر برای از بین بردن آن‌ها استفاده نمائید.
درمان دارویی: برخی دارو‌ها و پمادها برای از بین بردن ویروس HPV استفاده می‌شوند که حتما باید توسط پزشک تجویز و توصیه گردد.